Voor het geluk van je kind

Veel mensen vragen zich af hoe ze zich moeten verhouden tot al die letters in het LGTBQIA+ acroniem. Is het niet een beetje overdreven? Hebben we al die letters echt nodig? Heeft iedereen een label nodig? Moet ik weten wat ze betekenen? Waarom kunnen jongens niet gewoon jongens zijn en meisjes meisjes? Het zijn belangrijke vragen. Ik begin met een statement waardoor ik zeker weet dat je blijft lezen: Als je meer weet over seks, gender en seksualiteit in al zijn vormen, dan verandert je houding ten opzichte van je kind (en ieder ander in de samenleving) en wordt je kind gelukkiger.

Benieuwd nu? Mooi. Laten we beginnen.

Sekse

Laten we beginnen met sekse. Simpel toch? Je bent een man of een vrouw, een jongen of een meisje. Nou, de realiteit is ingewikkelder dan dat. Sekse-toewijzing vindt plaats vlak na de geboorte. Het is het beroemde “Het is een jongen! Het is een meisje!” – moment waar elke aanstaande ouder op heeft gewacht. Echter, het loopt vrij regelmatig anders. Ongeveer 1 tot 2 procent van de baby’s die worden geboren is intersekse. De term intersekse verwijst naar variaties in de ontwikkeling van geslachtskenmerken die niet passen bij de typische normen van mannelijk of vrouwelijk. Er kan een variatie zijn in de chromosomen (bijvoorbeeld een XXY in plaats van de gebruikelijke XX of XY), geslachtsklieren (testes of eierstokken) of geslachtsdelen van het individu. Dit kan resulteren in een uiterlijk dat niet typisch mannelijk of vrouwelijk is. Is dit een probleem? Het hoeft niet zo te zijn. Maar omdat onze cultuur zo gefocust is op het onderscheid tussen man en vrouw, voeren artsen – tot op de dag van vandaag – onnodige en schadelijke operaties uit aan geslachtsdelen en geslachtsklieren van intersekse kinderen (en adviseren ze ouders om ze te laten uitvoeren), wat resulteert in fysiek en emotioneel lijden. Om die reden strijden mensenrechtenactivisten voor de rechten van intersekse mensen op behoud van hun lichaam en erkenning van hun identiteit.

Respectvol praten over alle lichamen kan elk kind helpen om zich fijn te voelen in zijn eigen lijf, en respectvol en liefdevol te zijn jegens anderen die er anders uitzien dan henzelf.

Waarom moet je dit weten? Je kunt een intersekse-kind krijgen, er kan een intersekse-kind in je klas zitten (of in de klas van je kind) of het kan zijn dat je voor een intersekse kind komt te zorgen. Het is belangrijk om te weten dat het geen ziekte is, maar gewoon een variatie, zoals er zoveel variatie is binnen de mensheid. Er valt veel over te leren, maar daar komt het op neer. Het is net zoals sommige mensen bruin haar hebben en anderen rood. Sommige intersekse personen worden liever aangesproken met het voornaamwoord ‘hen’ of ‘hun’ in plaats van ‘hij’ of ‘zij’. De beste manier om erachter te komen, is door iemand te vragen welk voornaamwoord zij gebruiken.

Het is voor alle kinderen nuttig om te weten dat er een enorme variatie bestaat in hoe ons lichaam (bij grotere kinderen kun je specifiek over de geslachtsorganen spreken) eruit ziet. Het is erg nuttig om bij het beschrijven van lichamen weg te blijven van het woord ‘normaal’. We hebben de neiging om in tegenstellingen te denken: gezond versus ziek, normaal versus misvormd. De werkelijkheid is complexer dan dat. Niemand heeft het ‘gemiddelde’ lichaam. Al onze lichamen zijn uniek. Ook hebben we allemaal ‘gebreken’, we worden allemaal wel eens ziek. We kunnen dus net zo goed alle lichamen als heel beschouwen en dankbaarheid oefenen voor al de geweldige dingen die ons lichaam voor ons doet. Als we met respect over alle lichamen spreken, kan dit elk kind helpen om beter in zijn vel te zitten en respectvol en liefdevol te zijn voor kinderen die er anders uitzien dan zij.

Op naar het volgende onderdeel: gender.

Gender, genderidentiteit en genderexpressie

Gender verwijst naar de culturele betekenis die aan de seksen wordt gehecht. Denk hierbij aan ideeën als “roze voor meisjes en blauw voor jongens”, “jongens huilen niet” en “vrouwen zijn verzorgers, mannen zorgen voor een inkomen”. Genderrollen zijn cultureel specifiek. Dat betekent dat wat in de ene cultuur als mannelijk wordt beschouwd, in een andere als vrouwelijk kan worden beschouwd. Het betekent ook dat het niet waar is dat alle jongens “zo worden geboren”. Cultuur is een constructie die van generatie op generatie wordt doorgegeven via tradities en alledaagse interactie. Iemands favoriete kleur wordt niet bepaald door hun geslachtsdelen, en evenmin hoe gemakkelijk ze huilen.

“Maar hoe komt het dat veel jongens het graag ruig spelen en veel meisjes met poppen spelen?” vraagt ​​je je wellicht af. Jongens en meisjes krijgen dezelfde rolmodellen voorgeschoteld. Beiden hebben meestal toegang tot mannelijke en vrouwelijke volwassenen in hun leven (denk bijvoorbeeld aan ouders, grootouders en leerkrachten). Wanneer kinderen hun rolmodellen nadoen, krijgt bepaald gedrag de goedkeuring van volwassenen en wordt andere gedrag genegeerd of zelfs ontmoedigd. Zo weten kinderen op zeer jonge leeftijd wat er van hen wordt verwacht.

Wanneer kinderen mannelijke of vrouwelijke rolmodellen nadoen, wordt bepaald gedrag goedgekeurd en ander gedrag genegeerd of zelfs ontmoedigd. Zo weten kinderen al op zeer jonge leeftijd welke genderrol van hen wordt verwacht.

Wat is hier mis mee? Nou, het is erg beperkend. Kleine jongens en meisjes dromen over een toekomst voor zichzelf. Als we ze beperken in wat ze zouden kunnen zijn, limiteren we hun ambities al van jongs af aan. Dit is niet nodig, dus waarom zouden we dat doen? Mensen zijn het gelukkigst als ze zich gedragen op een manier die het dichtst bij hun aard ligt. Stel je voor dat het hele “op zoek gaan naar jezelf” voor onze kinderen niet zo’n pijnlijk en complex proces zou hoeven zijn, omdat ze de persoon die ze willen zijn nooit uit het oog zouden verliezen… Zou dat niet ongelofelijk veel tijd, moeite en hartzeer schelen? Zou hen dat niet veel gelukkiger maken?

Als we het over gender hebben, maken we onderscheid tussen genderidentiteit en genderexpressie. Met genderexpressie verwijzen we naar hoe we ons presenteren naar de buitenwereld. Ik zou bijvoorbeeld iemand kunnen zijn die zich precies kleedt zoals van mij wordt verwacht. Laten we zeggen dat ik geboren ben als meisje en dat ik me nu als volwassene kleed en gedraag op een manier die als vrouwelijk wordt beschouwd. Maar misschien doe ik dit omdat ik bang ben om niet uit de boot te vallen, uit angst anders geen vrienden te hebben en niet geaccepteerd te worden. Wat als ik me van binnen veel meer thuis voel bij alles wat als mannelijk wordt beschouwd? Dan zou ik waarschijnlijk heel ongelukkig zijn, ik zou het gevoel hebben dat ik me moet verstoppen en niet mezelf kan zijn. Zo komen we bij het tweede woorde, de gender identiteit: Genderidentiteit is de genderrol waarin iemand zich het prettigst voelt, hoe iemand zich identificeert. In hiervoor genoemde voorbeeld kwamen de genderidentiteit en de genderexpressie niet overeen. Dit kan erg beperkend aanvoelen.

Mensen van wie het geslacht, de genderidentiteit en gender expressie overeenkomen met de verwachtingen van de samenleving, worden cis-gender genoemd. Cis-gender zijn is de norm in onze samenleving. Je ziet het heel duidelijk in de commercie rondom alles wat met kinderen te maken heeft.

De fysieke verschillen en behoeften tussen jongens en meisjes vóór de puberteit zijn erg klein. Bedrijven willen echter dat je genderspecifieke kleding, speelgoed en zelfs kinderwagens koopt, zodat je, als je toevallig een zoon en een dochter hebt, alles twee keer moet kopen. Deze commerciele trend was minder de norm toen ik opgroeide in Nederland in de jaren ’90. Dit betekent dat deze door de mens gemaakte gendernormen niet alleen cultureel specifiek per geografisch gebied zijn, maar ook in de loop van de tijd veranderen.

Door traditionele genderrollen door te geven, wordt seksisme ook overgedragen.

Door traditionele genderrollen door te geven, wordt seksisme ook overgedragen. Meisjes beginnen te denken dat “mooi zijn” het belangrijkste aspect is van vrouw-zijn. Jongens stoppen met huilen en beginnen al hun frustraties in woede te uiten. Seksisme en zijn beperkingen beperken zowel mannen als vrouwen om volledig mens te zijn. Door strikte genderrollen door te geven, voedt men de volgende generatie vrouwen op die bang is om ‘s nachts alleen over straat te lopen, vrouwen van wie de stemmen het zwijgen worden opgelegd op het werk, moeite hebben met “nee” zeggen, die de werklast van de zorg voor de kinderen niet gelijk delen met hun partners enz. Evenals zo ook de volgende generatie mannen wordt opgevoed die niet onder woorden kunnen brengen hoe ze zich voelen, hoe ze met kleine kinderen contact kunnen maken, denken dat als een vrouw een drankje van hen aan neemt dit betekent dat ze instemt met seks, die de vrouw als ‘van Venus’ beschouwen (onmogelijk te begrijpen), die zichzelf als waardevol beschouwen zolang als dat ze “presteren”, die hun maatschappelijke succes volledig toe te schrijven aan hun eigen talenten, blind voor hun bevoorrechte positie als man. Ik kan nog wel even doorgaan, maar voor het doel van deze blog is het voldoende om te begrijpen dat we door traditionele genderrollen door te geven ook seksisme in stand houden en de emancipatie van de samenleving een halt toeroepen.

Als genderrollen nogal willekeurig zijn, onze vrijheid beperken om ons te identificeren en onszelf uit te drukken en seksisme in stand houden, waarom hechten we dan nog steeds zoveel waarde aan gender?

Dus als genderrollen nogal willekeurig zijn, onze vrijheid beperken om ons te identificeren en onszelf uit te drukken (vooral voor kinderen die de wereld nog moeten ervaren en hun voorkeuren nog moeten ontdekken) en seksisme in stand houden, waarom hechten we dan nog steeds zoveel waarde aan gender?

Mijn beste gok is dat in een onvoorspelbare wereld veel mensen naar traditie en cultuur kijken voor richtlijnen over hoe ze zich moeten gedragen. De voorspelbaarheid van “als iemand er zo uitziet, kan ik hem zo benaderen” zou het misschien gemakkelijker kunnen maken om een ​​gesprek aan te knopen met een onbekend persoon. Wat je bij deze aanpak echter misloopt, is een echte ontmoeting. Als iedereen zich verschuilt achter verwachtingen en protocollen, hoe ontmoet je dan de persoon achter dat masker? Wat een handige manier lijkt om een ​​gesprek te beginnen, leidt al snel tot een barrière tussen mensen die ons verhindert elkaar echt te leren kennen. Dus misschien kunnen we, net zoals we iemands naam niet kunnen raden, gewoon nieuwsgierig blijven en langzaam ontdekken hoe iemand is in plaats van aan te nemen dat we van alles over iemand weten gebaseerd op iemands uiterlijk?

In mijn ideale wereld spreken we over onze kwaliteiten en voorkeuren, maar zouden we ze niet koppelen aan een genderrol. Zo geven we ieder mens de maximale vrijheid om zich te ontwikkelen tot de beste versie van zichzelf.

Seksualiteit

Laten we het nu dan eens hebben over seksualiteit. Seksualiteit is iemands seksuele geaardheid, tot wie je je seksueel aangetrokken voelt. Sommige mensen voelen zich seksueel aangetrokken tot mannen, sommige tot vrouwen, anderen tot beide of tot niemand. Er zijn veel varianten mogelijk. Mensen die zich seksueel aangetrokken voelen tot het andere geslacht zijn heteroseksueel. Onze westerse samenleving is hetero normatief, wat betekent dat het de norm is om heteroseksueel te zijn. Wie dat niet is, heeft wat uit te leggen en moet “uit de kast komen”. Dit is niet ideaal voor deze minderheid, aangezien het een risicovolle onderneming is. Vanuit het perspectief van de mensen die niet hetero- en cis-gender zijn, zou het beter zijn als niemands geslacht, gender of seksuele geaardheid zo maar werd veronderstelt. Op die manier zouden we allemaal vrij zijn om onszelf te ontdekken en onszelf te laten zien.

Om de krachten te bundelen tegen het patriarchaat, de seksistische heteronormatieve samenleving, wil het acroniem LGTBQIA+ zichtbaarheid geven aan iedereen die niet aan deze norm voldoet. Vrouwen die zich aangetrokken voelen tot vrouwen zijn lesbisch, de eerste letter van het LGTBQIA+ alfabet. G staat voor gay, ofwel homo, mannen die zich aangetrokken voelen tot mannen. T staat voor Transseksueel, wat voor verwarring kan zorgen want het is geen seksuele geaardheid. Transmannen kregen bij de geboorte de vrouwelijke sekse toegewezen, maar ze identificeren zich als mannen. Transvrouwen kregen bij de geboorte de mannelijke sekse toegewezen, maar ze identificeren zich als vrouwen. Het is belangrijk om te begrijpen dat transmannen en -vrouwen uiting geven aan hun genderidentiteit. Een persoon hoeft geen operatie te ondergaan om trans te zijn. Sommige transpersonen ondergaan een operatie om hun uiterlijk aan te passen aan hun identiteit, andere niet. B staat voor biseksueel, wat mensen zijn die zich aangetrokken voelen tot zowel mannen als vrouwen. Q staat voor queer, wat een niet-specifiek woord is dat iemand gebruikt om zichzelf mee te identificeren als iemand die die niet heteroseksueel en/ of cis-gender is. A staat voor aseksualiteit, wat verwijst naar het zich niet seksueel aangetrokken voelen tot anderen. Aseksuele mensen kunnen seks en romantische relaties hebben, maar ze voelen geen enkele seksuele aantrekking tot iemand. De + staat voor ‘two-spirited’ mensen. Dit is een term die het traditionele derde gender in inheemse Amerikaanse culturen beschrijft, dat belangrijke ceremoniële rollen vervult. Interessant hieraan is dat veel oude culturen meer dan twee genderrollen hadden. Dit bevestigt opnieuw de kunstmatigheid van ons binaire systeem dat de wereld verdeelt in mannen en vrouwen.

We hebben alle letters in het LGTBQIA + acroniem nodig om de grote verscheidenheid aan te tonen die bestaat en altijd heeft bestaan ​​buiten de huidige gender binaire en heteroseksuele norm.

Waarom hebben we al deze letters en categorieën nodig? We hebben ze nodig om de grote verscheidenheid aan te tonen die bestaat en altijd heeft bestaan ​​buiten de huidige binaire heteroseksuele norm voor gender. De woorden dienen om jongeren te helpen zichzelf en hun gevoelens te begrijpen, om mensen met dezelfde seksuele geaardheid te helpen elkaar te vinden en elkaar te steunen en om samen zichtbaarheid te creëren, om zodoende de norm in de samenleving te kunnen verleggen om meer open te staan ​​voor verschillende manieren van leven en liefhebben die niet heteroseksueel, cis-gender en seksistisch zijn.

Iedereen is welkom om deze verschuiving te helpen realiseren. Heteroseksuele cis-gendermensen die vechten tegen het voortbestaan ​​van de patriarchale hetero normatieve samenleving noemen zichzelf ‘ally’s’ (bondgenoten). In Nederland bestaat er bijvoorbeeld het GSA, dat staat voor Gender and Sexuality Alliance. Het GSA biedt handvaten aan scholieren om uiting te geven aan het verbond tussen allerlei seksuele oriëntaties, sekses, gender identiteiten en gender expressies, zodat iederen op school zichzelf kan zijn.

Conclusie

Een pasgeboren baby, hoe “eigen” het ook voelt, is als een onbekende. De baby kent zichzelf ook niet. Naarmate het kind groeit en zich meer bewust wordt van de wereld om zich heen en zichzelf, zal het zijn natuur ontdekken. Het enige wat we kunnen doen is dit samen met hen ontdekken, wanneer zij dat doen. Het opleggen van genderrollen aan onze kinderen beperkt hun vrijheid om hun eigen voorkeuren te ontdekken, wat op zijn beurt hun geluk beperkt. Het bevestigt verder de hetero normatieve patriarchale samenleving die niet toestaat dat zowel mannen als vrouwen volledig mens zijn, en brengt vrouwen en iedereen uit de LGTBQIA+ gemeenschap in gevaar voor geweld en discriminatie.

Wat kun je daaraan doen? Benadruk niet constant het geslacht van een kind, noem kwaliteiten niet mannelijke of vrouwelijk en ga niet van uit dat iedereen heteroseksueel of cis-gender is. Gezien de negatieve langetermijngevolgen die het kan hebben op het kind en de samenleving, is het bevestigen en opleggen van de stereotype genderrollen aan kinderen geen onschuldig kinderspel. Stimuleer het exploreren met allerlei soorten speelgoed en activiteiten en het nadoen van gedrag van zowel mannelijke als vrouwelijke rolmodellen. Blijf nieuwsgierig naar je kind. Het is geen miniversie van jezelf of je partner, het is een heel nieuw wezen dat bovendien opgroeit in een hele andere maatschappij dan degene waarin jij zelf bent opgegroeid. Als je ze liefdevol helpt tijdens het opgroeien hun eigenheid te ontwikkelen en behouden, zul je gelijktijdig met hen ontdekken wie ze daadwerkelijk zijn. Klinkt dat niet geweldig?

En nu jij!

Hoe ben je zelf opgegroeid? Vond je de rolpatronen die aan je werden opgelegd erg beperkend? Hoe heb je je seksuele geaardheid ontdekt? Heeft deze blog iets veranderd in hoe je denkt over sekse, gender en seksualiteit? Verandert dit iets aan je houding ten opzichte van de kinderen in je leven? Ik hoor het graag! Laat een bericht achter onder deze blog of email me via info@we-nurture.com. En deel deze blog met je vrienden als je hem interessant vond!